Nie ma historii fotografii bez Magnum Photos. Członkowie tej kultowej agencji przenieśli reportaż i dokument fotograficzny na zupełnie inny poziom. I chociaż dokumentowanie najważniejszych światowych wydarzeń stanowi podstawę ich twórczości, to w DNA agencji zawsze była fotografia uliczna.

---

SPIS TREŚCI

1. Pierwsze wrażenia
2. Streetwise czyli co?
3. Fotografie
4. Podsumowanie

W październiku 2019 nakładem wydawnictwa Thames & Hudson ukazała się książka Magnum Streetwise – The Ultimate Collection Of Street Photography. Jej autor, Stephen McLaren przejrzał opasłe archiwa agencji i wybrał ponad 300 fotografii, które możemy określić mianem “ulicznych”. Połączenie słynnej agencji i cieszącego się wielką popularnością “streetu” sprawiły, że książka z miejsca została hitem. Znana polska księgarnia BookOff ogłosiła niedawno, że w przeciągu roku Streetwise stało się najlepiej sprzedającym tytułem w ich historii.

Pierwsze wrażenia

Książka trafiła w moje ręce w grudniu 2019 roku. Jej bardzo atrakcyjna cena – 28 funtów idealnie pasowała do mikołajowego budżetu 🙂 Pierwszą rzeczą, jaka mnie zaskoczyła była jakość wykonania- jest bardzo solidna i ciężka. 384 szyte strony zamknięte w twardej oprawie z wybiórczym lakierem robią wrażenie. Całość wydrukowana jest na dobrej jakości, półmatowym papierze. Wydawca nie podaje szczegółów, ale na “moje oko” gramatura papieru to 190 gsm. Oczywiście dobra relacja jakości do ceny ma swoje uzasadnienie. Książka została wydrukowana i oprawiona w Chinach. 

Streetwise czyli co?

Słowo Streetwise nie ma dobrego odpowiednika w języku polskim. Najbliżej sedna znajduje się przymiotnik “uliczny” a potocznie również “oblatany” i “cwany”. Stephen McLaren, tłumacząc znaczenie tego słowa przybliża sedno i filozofię fotografii ulicznej. Jej surrealizm, piękno i intrygę zamkniętą w “mikro dramatach”, które rozgrywają się codziennie wokół nas. Wraz z opowieścią o cierpliwości i intuicji fotografów polujących na te trwające ułamki sekund przedstawienia, poznajemy historię Magnum. Od jej założycieli przez pierwszych buntowników pokroju Davidsona i Parra po najmłodsze talenty jak iranka Newsha Tavakolian. W międzyczasie autor podrzuca wiele ciekawostek i intrygujących faktów – sprawdźcie koniecznie co o “streecie” myślał Robert Capa! 

W Streetwise nie brakuje wypowiedzi samych fotografów. Wybrane cytaty zostały wyciągnięte z tekstu i zestawione z fotografiami. Część z nich aż chciałoby się powiększyć, oprawić i powiesić na ścianie jako ”motywatory”. “Jedyna rzecz, jaka się liczy, to ciekawość” mówi Gueorgui Pinkhassov.

Fotografie

Archiwum fotografii, z którego czerpał autor to mieszanka wielu tematów, filozofii, technik i stylów fotografowania. Czy w książce dostajemy zatem “streetowy bigos”? Bynajmniej. Dla McLarena kluczem wyboru fotografii było pokazanie spójnego podejścia do pojedynczych tematów. W albumie znajdziemy zbiory podzielone według planu akcji; transport, czas wolny i miejsca handlu, oraz miast: Nowy Jork, Londyn, Paryż i Tokio – w każdym z nich mieści się redakcja Magnum. Dzięki temu zabiegowi prace różnych autorów, robione w różnych miejscach i powstałe w odstępie wielu lat tworzą spójną wizualnie opowieść. 

W Magnum Streetwise znajdziemy prace ponad 60 fotografów. Mniej więcej połowie z nich McLaren postanowił przyjrzeć się bliżej, poświęcając im osobne sekcje. Wśród nazwisk nie brakuje wielkich sław, na szczęście autor skupił się na mniej znanych częściach ich portfolio. Abbas zamiast w centrum rewolucji zabiera nas na sielską meksykańską prowincję, a Martin Parr pokazuje nudę w czerni i bieli.

Podsumowanie

Moim zdaniem Magnum Streetwise jest jednym z najważniejszych wydawnictw minionej dekady. Bez znaczenia czy jesteście początkującymi, czy doświadczonymi fotografami, Streetwise zabierze Was w podróż pełną inspirujących historii i obrazów. Pokaże jak zmieniały się style i podejścia do fotografii ulicznej. Jak powstawały i upadały obowiązujące kanony. Wreszcie jak zmieniliśmy się my sami, jako ludzie i społeczeństwa, które tworzymy. W końcu czy istnieje inna dziedzina fotografii, która portretuje ludzkość lepiej niż “street”?